【漢語大詞典●玟】
<P align=center>【漢語大詞典●玟】<p><br>①[mínㄇㄧㄣˊ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
[『集韻』眉貧切,平眞,明。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
亦作“珳”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>同“瑉”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
美石。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『禮記·玉藻』:“士佩瓀玟,而縕組綬。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『禮記·聘義』:“敢問君子貴玉而賤碈者何也”漢鄭玄注:“碈,石似玉,或作玟也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
頁:
[1]