【漢語大詞典●玉簡】
<P align=center><B><FONT size=5>【<FONT color=red>漢語大詞典●玉簡</FONT>】</FONT><P><BR>1.相傳羲皇授予大禹的玉尺。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>晉王嘉『拾遺記·夏禹』:“又見一神,蛇身人面,禹因與語。</STRONG><STRONG>神即示禹八卦之圖……乃探玉簡授禹,長一尺二寸,以合十二時之數,使量度天地。</STRONG><STRONG>禹即執持此簡,以平定水土。</STRONG><STRONG>蛇身之神,即羲皇也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>2.玉質的簡劄。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>指道家的符籙。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>北齊樊遜『釋道教對』:“至若玉簡金書,神經祕錄……皆是憑虛之說。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>唐韋渠牟『步虛詞』之一:“玉簡眞人降,金書道籙通。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>3.玉質的簡劄。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>帝王封禪、詔誥用的文書。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>南朝宋劉義恭『失題』詩:“金牒封梁父,玉簡禪岱山。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>宋梅堯臣『喜謝師厚及第』詩:“風從天門來,吹下玉簡名。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>元本高明『琵琶記·新進士宴杏園』:“便催歸玉簡侍宸旒,他日歸來金蓮送。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>4.玉質的手版。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>元鄧玉賓『端正好』套曲:“九天帝敕從中降,雲冕齊低玉簡長。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『古今小說·鬧陰司司馬貌斷獄』:“重湘手執玉簡,昂然而出,升於法座。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>5.指珍籍。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>淸黃鷟來『詠懷』:“緬懷禹穴藏,玉簡多贏餘</STRONG><STRONG>扁舟欲遠探,珍重羅五車。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG></STRONG></P></B>
頁:
[1]